‘HIV pozitifsin, istifa et’

A.Y. 27 yaşında, bir yıl önce HIV pozitif olduğunu öğrendi. Virüsü sevgilisinden edinen A.Y., şimdilerde hayata tutunmak ve ayaklarının üzerinde durabilmek için çabalıyor. Çünkü HIV pozitif olduğunu öğrenen işvereni O’na zorla istifa mektubu imzalattı, üstelik tek kuruş tazminat ödemeden.

Eşcinsel olduğunu öğrenen ailesi, A.Y.’yi evlatlıktan reddetmiş. Henüz 16 yaşındayken evden kovulduğunu söyleyen A.Y., ailesinin cinsel yönelimine verdiği tepkiyi bir cümleyle özetliyor, bu konuda fazla konuşmak istemiyor: “Bana hiçbir şekilde cevap vermediler, ‘benim öyle bir oğlum yok’ diyen bir anne ve dahası…”

‘SOKAK KAPISINI BİLE AÇMADILAR’
HIV pozitif tanısı alınca tekrar ailesine başvurmuş, kol-kanat gereceklerini umut etmiş ancak, “Belki yardım ederler diye gittim ama bana sokak kapısını dahi açmadılar. Arkadaşlarım ise etraflarında olmamı istemiyor, eski işyerimdekiler sözde benim iyiliğim için çalışmamamın daha iyi olacağını söylüyor. Bir yıldır orada burada dayanmaya çalışıyorum ancak artık tükenmiş durumdayım” diyor A.Y.

‘İNSAN SEVDİĞİ İLE OLUNCA HIV MİSİN DİYE SORAMIYOR’
Ailesinin sevgi ve desteğinden yoksun kalmasına rağmen bir şekilde mücadele etmeyi başaran A.Y., üniversitede uluslararası ticaret ve görsel iletişim tasarımı bölümlerini bitirmiş. HIV pozitif olduğunu bildiği halde açıklamayan sevgili ile tanışana kadar her şeyin yolunda gittiğini söyleyen A.Y. için korunmasız cinsel ilişkinin faturası ağır olmuş. “Ben ona güvenmiştim” diyor ve ekliyor: “Sevgilim, ilişkimizin son 6 ayında eski sevgilisinin HIV tanısı aldığını öğrenmiş. Test yaptırdığında kendisi de aynı sonuca ulaşmış ancak beni kaybetmemek için bir şey söylememiş. Bu yüzden ben durum hakkında daha geç bilgi sahibi oldum. Korunmasız cinsel ilişki kısmına gelecek olursak, insan tanıdığı ve sevdiği biriyle birlikte olurken acaba HIV pozitif mi ya da hepatiti var mı diye soramıyor...”

Tanı almadan önce kurumsal bir firmanın müşteri ilişkileri merkezinde çözüm yönetimi bölümünde çalışan A.Y., bir taraftan sağlık sorunu yaşarken bir taraftan da istifaya zorlanmış ve işini kaybetmiş. Zoraki istifayla ilgili hukuki sürecin devam ettiğini söyleyen A.Y., iş cephesinde yaşananları şöyle anlatıyor:

‘ÜZÜLDÜKLERİNİ SÖYLEDİLER AMA İŞTEN ATTILAR’
“İşyerim özel sağlık sigortası yapıyordu, ben de bundan yararlanıyordum. Teşhis aldıktan sonra da bunun sigorta sözleşmesinin fesh edilmesi için bir sebep olabileceği aklıma gelmedi. İlk ilaç almamla birlikte işyerime sigorta sözleşmesinin feshini göndermişler ve böylece durumum öğrenilmiş oldu. İlk başta bu uygulamaya itiraz ettim ancak müdürüm bu durumda rapor getirmem gerektiğini söyledi. Böyle bir şeye hakları yoktu fakat köşeye sıkışmıştım. İstifa etmem gerektiğini söylediler. Ben sigortadan vazgeçemeyeceğimi, tedavim için gerekli olduğunu belirttim. Sözde beni düşünüyorlardı, insancıl yaklaşıyorlar, durumuma çok üzüldüklerini belirtiyorlardı ama hepsi timsah gözyaşlarıydı. Amaçları en kısa zamanda ve en az maddi kayıpla benden kurtulmaktı. Ben artık onlar için def edilmesi gereken bir pisliktim, ertesi hafta genel müdürlüğe çağrıldım, benimle kurumun avukatı ve mali işler müdürü görüştü. Aynı şeyler tekrarlandı ve zorla istifamı imzalattılar, herhangi bir tazminat da vermediler.”

“3 aydır kiramı ödeyemiyorum, kısa sürede iş bulamazsam zaten az olan eşyama da haciz gelecek ve ben sokaklarda kalacağım, ne yapacağımı bilemiyorum” diyen A.Y., HIV’in biyolojik etkilerinden çok sosyal etkilerinin insanı yaraladığını söylüyor. Yani toplumsal önyargılar, damgalamalar ve ayrımcılık bu hastalıkla mücadelenin çok önemli bir yerinde duruyor.

A.Y. bu konuda hissettiklerini, “Şunu çok iyi anladım ki insanları vuran bu hastalığın biyolojik etkileri değil, sosyal çevrenin baskıları. Bu baskının kaldırılması için bir şeyler yapılmalı. Damgalanma, iğrenen gözlerle bakılma, bir insanın başına gelebilecek en kötü şey hem eşcinsel hem de HIV pozitif olmak herhalde. Yani zaten etrafınızdaki birçok insan sonunuzun AIDS olacağını düşünüyor ve içinde bulunduğunuz ruh haliyle siz de bunu desteklemiş oluyorsunuz” diye özetliyor.

UZM.DR. ELMİ: HIV AYNI İŞYERİNDE ÇALIŞMAKLA BULAŞMAZ
A.Y., “insanlar sadece aynı ortamda bulunmakla HIV/AIDS’in bulaşmayacağını bilmiyor” diyor. Enfeksiyon Hastalıkları Uzmanı Dr. Şirin Elmi de aynı noktaya parmak basıyor, “HIV kan, erkek ve kadının cinsel salgıları ile bulaşmaktadır. Dış ortamda en fazla birkaç saatte ölen virüs hava yolu ile bulaşmaz. Dokunmak, el sıkışmak, yanak yanağa öpüşmek, tokalaşmak, işyerinde aynı ortamda çalışmak, aynı telefonu, aynı bardağı kullanmak, aynı havuz, banyo ve tuvaleti paylaşmak, gözyaşı, ter ve sivrisinek sokması ile HIV bulaşmaz” diyerek virüsün bulaşma yollarına dikkat çekiyor.