Yalnızlığın şifresi: Bu üç kişilik özelliği ömür boyu bekarlığın habercisi olabilir!

Bekarlık, pek çok kişi için kişisel bir tercih ya da hayatın doğal bir akışı gibi görünse de, bilim bu durumun ardında yatan bazı kişilik özellikleri olabileceğini öne sürüyor.

HANGİ KİŞİLİK ÖZELLİKLERİ BEKARLIĞI ETKİLİYOR?

Bremen Üniversitesi’nde yapılan yeni bir araştırma, hayat boyu bekar kalan kişilerin genellikle daha az dışadönük, daha az vicdanlı ve deneyimlere daha kapalı olduğunu ortaya koydu. Ayrıca, bu kişilerin yaşam memnuniyetleri de ilişki yaşayan bireylere kıyasla daha düşük. 

Araştırmayı yürüten Dr. Julia Stern, bu durumu “Hayatları boyunca bekar kalan bireylerin, partner edinen insanlardan belirgin şekilde farklı özelliklere sahip olduğunu görüyoruz. Bu kişilerin daha fazla ilgi ve desteğe ihtiyaç duyduğu açık." şeklinde anlattı. 

77 BİN KİŞİ İNCELENDİ

Araştırma kapsamında, 50 yaş ve üzerindeki 77 binden fazla kişi incelendi. Katılımcılar, kişilik özellikleri ve yaşam memnuniyetlerini ölçen anketlere katıldı. Araştırmada, katılımcılar beş farklı gruba ayrıldı:

Şu anda partneri olanlar,

Hiç partnerle yaşamamış olanlar,

Hiç evlenmemiş olanlar,

Uzun süreli bir ilişkisi olmayanlar,

Geçmişte bir partnerle birlikte yaşamış ama şu anda bekar olanlar.

Sonuçlara göre, uzun süreli bir ilişkisi hiç olmamış kişiler, dışadönüklük, açıklık ve yaşam memnuniyeti açısından daha düşük puan aldı. Bunun yanı sıra, bu bireylerin diğer gruplara kıyasla sosyal hayatta daha pasif kaldıkları gözlemlendi.

KÜLTÜR VE YAŞA GÖRE DEĞİŞİYOR 

Araştırma, bekarlığın kültür ve yaş gibi faktörlere göre değiştiğini de ortaya koydu.

Örneğin, evlilik oranlarının yüksek olduğu ülkelerde bekarlık, bireylerin mutluluğunu daha olumsuz etkiliyor. Bunun aksine, kadınlar bekarlık durumunda erkeklere göre daha mutlu görünüyor.

Yaş ilerledikçe insanlar bekarlıkla daha barışık hale geliyor. Yaşlı bireyler, orta yaşlı bekarlara göre daha yüksek yaşam memnuniyeti bildiriyor.

SEÇİLİM Mİ, SOSYALLEŞME Mİ? 

Araştırmacılar, bu kişilik farklılıklarının doğuştan mı geldiği (seçilim) yoksa uzun süre yalnız kalmanın etkisiyle mi ortaya çıktığı (sosyalleşme) konusunda net bir sonuca varamadı.

Ancak kanıtlar, daha çok seçilim teorisini destekliyor. Stern, “Dışadönük bireylerin ilişkiye girme olasılığı daha yüksek” diyerek bu teoriyi vurguluyor.