Kolları olmamasına rağmen 'görünmeyen kanatlarıyla' yaşama sımsıkı tutunan 16 yaşındaki milli yüzücü Sümeyye Boyacı elde ettiği başarılarla tüm Türkiye'nin gönlünde taht kurdu.
Geçen yıl Avrupa Paralimpik Yüzme Şampiyonası'nda 50 metre sırtüstünde 45.21'lik derecesiyle birinci olarak Cumhuriyet tarihinin paralimpik yüzmede ilk kadın Avrupa Şampiyonu olma başarısını gösteren Sümeyye, Londra'da geçen hafta yapılan 2019 Dünya Paralimpik Yüzme Şampiyonası'nda ise altın madalyayı kılpayı kaçırdı.
Kendisini yüzmede şampiyon, ressam, ebruzen, minik bir aşçı, amatör bir terzi olarak tanımlayan Sümeyye, madalyalarla taçlanan azim ve sabır dolu hikâyesini Sabah gazetesinden Erhan Öztürk’e (özetle) şöyle anlattı:
...Ailem sayesinde kollarımın yokluğunu değil ayaklarımın varlığını hissettim. Herkes gibi kol kola girmek, el ele tutuşmak benim için bir mucize değil. İmkansız olanları omuzlarımla, kollarımla değil bacaklarımla yaptım. Benim de başkaları gibi küt küt atan bir kalbim var. Kollarımla değil yüreğimle sarılıyorum hayata.
...6 aylıkken annemin ayaklarımı çiçeklere değdirmesiyle dokunma kavramı hissini kazandım. Henüz 3.5 yaşındaydım, annem mutfaktaydı. Ben ise salonda ayaklarımla gül resmi çizmiştim. Annem 'Evde başkası olsaydı bunu senin yaptığına inanmazdı' diyerek espiri yaptı. Resim yeteneğimi geliştirdim. Rusya'da kişisel sergi açtım. Cumhurbaşkanlığı'nın başlattığı, 'Eğitim Her Engeli Aşar' kampanyasının simgesi oldum.
...Henüz 3.5 yaşındayken kollarımın olmadığını fark ettim. Özgüveni yüksek, hayata bağlı bir çocukmuşum. Anneme şarkı eşliğinde, 'Kollar nerde, kollar nerde, kollar nerde' diye sorduğumda bana masal kitapları okuyordu. Annem masal kitabında, 'Sümeyye varmış. Kolu yokmuş. Ama her işi ayaklarıyla yapabiliyormuş' diye anlatuyordu. Aslında masal kitabında böyle şeyler yazmıyor. Ben ise, 'Hayır ben büyüyünce kollarım çıkacak' diye karşılık veriyormuşum.
Annem bana, 'Senin kolların çıkmayacak. Her şeyi ayaklarınla yapacaksın. Çarşıya, pazara alışverişe gideceksin. Hatta pazarcılar sana hayran olacak' diyordu. Bugün annemin anlattığı masallar gerçek oldu. Her yere tek başıma çıkabiliyorum. Kozmetik alışverişlerimi kendim yapıyorum. Makyaj yapmayı çok seviyorum.
Yüzmeye 5 yaşında başladım. Çiğdem hocamın sevgisi ve sabrıyla 12 saatte yüzmeyi öğrendim. 4 yıl özel ders aldıktan sonra bir kulübe kayıt yaptırdım. Burada antrenörüm Mehmet Bayrak ile tanıştım. Türkiye şampiyonalarına katıldım. Her yarışta altın madalya aldıkca beni milli takım kamplarına davet ettiler. Buna rağmen, 'Bu kız yapamaz. Bu kızın başka hayalleri var. Bikip, bırakır' diyorlardı. Tüm bunlar beni daha da hırslandırdı. Pes etmeyi hiç düşünmedim. Hedefim 2020 Tokyo'da yüzmede Türkiye'nin ilk olimpiyat şampiyonu olmak.
