Sadece 20 kişinin yaşadığı Lukomir Köyü'nde her şeyden uzak sakin bir hayat yaşıyorlar

Başkent Saraybosna'ya 50 kilometre uzaklıkta bulunan Lukomir Köyü'ne yolculuk kağnılarla üç saat sürüyor.

Günümüzde bölgede yaşayan aileler sadece nisan-ekim arası 7 aylık dönemde köye geliyorlar. Zorlu kış koşullarının yaşandığı dönemde diğer aylarda köyü terk edip başkente yerleşiyorlar.

Köyde ahşap ve taştan yapılmış evler, meşe ve köknar ağaçlarıyla eski bir taş yığını bulunuyor. Köy, Rakitnica Nehri'nin de geçtiği 2 bin 600 metre yükseklikte yine aynı isimli Rakitnica Kanyonu'nun yakınlarında yer alıyor.

14. Yüzyıldan kalma 'stecci' denilen mezar taşlarıyla dev gemi gövdelerinin kalıntıları bölgenin çevresine yayılmış halde yer alıyor.

Stecci, Bosna-Hersek, Hırvatistan ve Karadağ sınır bölgelerine dağılmış olan anıtsal ortaçağ mezar taşlarının adı. Bosna Hersek sınırları içinde yaklaşık 60 bin, Hırvatistan'da 4 bin 400, Karadağ'da ise 3 bin 500 mezar taşı bulunuyor.

Çobanlar köyde bulunan geçidi kullanarak sürülerini otlatmak için, köyün karşısındaki platoları ve yeşil alanları tercih ediyor.

Köyde bulunan eski taş evlerde kalıyor. Ve sürülerini evlerinin yanlarına yaptıkları taştan barınaklarda tutuyor.

Burada yaşayan yaşlı insanlar çoğunlukla ihtiyaçlarını tahtadan yaparlar. Tahta kaşık, çatal, sopa gibi aletleri buradan karşılıyorlar. Köyde yaşayanlar genellikle geleneksel Lukomir kıyafetleri olan renkli elbiseler giyiyorlar.

NE HASTANE VAR NE DE OKUL

Zamanla Bosna Hersek'in en yüksek köyü olan Lukomir, modern dünyayla iletişimi koparmış ortaçağ gelenekleriyle yaşayan bir topluluk haline gelmiş. Elektrik ve su 1960 yılından beri köyde var ve hala düzenli olarak kullanılmıyor. Pazar, okul, hastane, doktor bulunmuyor. Sonbaharın sonundan ilkbaharın ortasına kadar köye arabayla ulaşım imkânsız hale geliyor.

YÜRÜYÜŞÇÜLERİN UĞRAK NOKTASI

Lukomir, yeni başlayan yürüyüşçülere, maceraperestlere eşsiz manzaralar sunuyor. Köy tarihi yapıları, geniş panoramik manzaraları, yerlilerin misafirperverlikleriyle son dönemde ziyaretçi sayısını ciddi bir şekilde arttırdı.

Turizmle birlikte köyün daha çok tanındığını, insanların burayı keşfederek kendilerine eşlik etmelerinden mutluluk duyduklarını söylüyorlar. Yüzlerce yıllık orman, tablo gibi dağlık alanlarıyla Balkan bölgesindeki turizm trendlerine nazaran macera ve özgünlük açısından farklı bir yer olarak ön plana çıkıyor.

Ziyarete gelen turistler burada yapılmış olan el emeği çorapları, tahta kaşıkları, şapkaları ve hediyelik eşyaları satın alıyor. Her yaz köye geri dönen bazı aileler sürülerini otlatıyor. Bir de köy halkı dini bayramlarda toplanıyor.

Burada bulunan yaşlılar hâlâ geleneklerini canlı tutmak adına çocuklarına ve torunlarına bu tutkularını aktarıyor. Gençler yaşlıları ideal bir rol model olarak benimsiyor ve kaybolan eski Avrupa yaşam tarzına hem gezginler hem de kendileri için benzersiz bir durum olduğunu söylüyorlar.

MEVSİMLİK YAŞAM

Yoğun kar yağışının başladığı aylarda köyde yaşayan aileler taşınmaya mecbur kalıyor. Yaz aylarının getirdiği mutluluk kış ayında köyü derin bir sessizliğe bürüyor. 

Ulaşımın güzel havalarda bile zor olduğu köy, kar yağışıyla birlikte iyiden iyiye zorlaşıyor. Ailelerin mayıs ayından itibaren köye dönmesiyle hem turizm hem de normal yaşantısına geri dönüyor. Tabii şu sıralar salgın nedeniyle köyde sadece yerliler bulunuyor.