Buz ve ateşin ülkesi Patagonya'da dünyanın elli tonu

Dünyanın öbür ucundan beni çağıran yüce dağlarla sonunda yüzyüze geldik ve hayallerimdeki gibiydi. Buzulların dikey kuleler yarattığı görkemli dağlar kendileri için yarattıkları bulutlarla çoğunlukla gizli kalıyorlar. Etraflarındaki sert rüzgarları da cabası...

Ama beni burada en çok şaşırtan şey ise, renk paletinin yoğunluğuydu. Işığın, renkler üzerindeki etkisi burada çok daha netti.  

Nasıl tarif edebilirim bilmiyorum. Sabah gün ışığı  bir noktada sadece dakikalar boyu kalırken ve ışığın vurduğu her bir nokta sanat eseri niteliğinde kompozisyon verirken fotoğrafçı olarak bir konuya konsantre olmak gerçekten zor. 

Ve ağaçlar... Şimdiye kadar gördüğümden daha yoğun renkli, avuç içi büyüklüğündeki yapraklarıyla dev Lenga ağaçları.

Patagonya'nın şiddetli rüzgarlarına adapte olmuşlar ama yine de bir çok kurban vardı. Ormanın içinde birçok bükülmüş, düşmüş, ölü ve çürümüş ağaç gövdeleriyle doluydu.

Kısa mesafelerde ağaçların durumları değişiklik gösteriyor. Bir tepeye çıkıyorsunuz. Tüm o güzel ağaçlar güçlü rüzgarlar tarafından bükülürken, vadiye indiğinizde düz, geniş, 30 metre boyunda ağaçları görüyorsunuz. 

Bazılarıysa meyve ağaçları büyüklüğünde fakat daha ve ince ve çılgınca şekilliler. Aralarında her yerde düşmüş ağaç gövdeleri ve devasa kayalar... İnanılmaz derecede güzel bir kaos ve bazen fotoğraf çekmek zor.

Ruhumun bir kısmı burada kaldı. Ruhum, bu rüzgarla öpülmüş ağaçlarda ve daha öncesinde hiç görmediğim bu renk paletine hayran kaldı. 

Gürültü, kirlilik, acele, öfke, doğal olmayan şeylerin olmadığı ve zamanın yavaş ilerlediği Patagonya'yı özlüyorum...

Doru Oprisan'ın yeni maceralarını @doruoprisan instagram hesabından takip edebilirsiniz.

Doru'nun objektifinden Patagonya'dan dünyanın elli tonu...