1945'teki Nobel Ödülü, Aziz Sancar'a Nobel’in yolunu açtı

Başbakan Ahmet Davutoğlu'nun Sancar ailesini Çankaya Köşkü'nde kabulü sırasında yaşanan bir diyalog, Sare Davutoğlu'nun amcası doktor Kamil Özgür'ün, Prof. Dr. Aziz Sancar'ın hayatını kurtardığını ortaya çıkardı.

Bir kardeşini akciğer iltihabı olan pnömoni yüzünden kaybeden Prof. Aziz Sancar’ın 10 yaşında yakalandığı zatürreyi tedavi eden Dr. Kamil Özgür, Sare Davutoğlu’nun amcasıydı. 

Dr. Kamil Özgür’ün Aziz Sancar’a uyguladığı tedavi, mucidi Alexander Fleming’e 1945 yılında Nobel ödülü getiren penisilin idi.

Dr. Kamil Özgür’ün gelini Prof. Dr. Figen Özgür, o günlerde yaşananları Medimagazin’e anlattı. “Doktorların kimlerin hayatına dokunduğunu kim bilebilir? Bazen kendisi bile bunu bilemez veya olaylar yaşanırken bunlar akıldan bile geçmez. Bugün işte öyle bir dokunuşun öyküsünü bizzat yaşadım” diyen Türk Plastik, Rekonstrüktif ve Estetik Cerrahi Derneği Başkanı olan Prof. Dr. Figen Özgür şunları söyledi:

"AZİZ SANCAR, FLEMİNG'DEN 70 YIL SONRA NOBEL KAZANDI"

“Nobel Kimya ödülü kazanarak hepimizi gururlandıran Aziz Sancar 1956 yılında 10 yaşında iken pnömoni oluyor, Mardin’in Savur ilçesinde. Bir kardeşlerini daha önce aynı nedenle kaybetmişler. O yıllarda Penisilin Türkiye’de yeni kullanılmaya başlanmış bir ilaç. Alexander Fleming 1945 yılında Nobel ödülü almış Penisilin buluşu ile. Bu buluş küçük Aziz’in hayatını kurtarıyor. O çocuk büyüyüp doktor oluyor, kanser tedavisi üzerine çok önemli çalışmalar yapıyor. O kadar önemli çalışmalar ki bunlar Nobel ile taçlanıyor. Penisilin tedavisi ile hayatı kurtulan Aziz Sancar da Fleming’ten tam 70 yıl sonra Nobel ödülü kazanıyor. İlginç değil mi? Dahası var. Penisilin tedavisi ile hayatını kurtaran doktorun kayınpederim olduğunu söylüyordu Prof. Dr. Aziz Sancar, bu sabah. Hiç unutmamış.

"BİR HEKİM, BİR ÇOCUĞUN HAYATINA DOKUNUYUR VE..."

Çocukların zatürreden öldüğü yıllarda Savur’da çalışan bir pratisyen hekim, bir çocuğun hayatına dokunuyor o çocuk Savur’dan Nobel’e uzanan başarıya gidiyor. Sonradan Genel cerrah olan kayınpederim 1955-1961 yılları arasında Savur’da pratisyen hekim olarak çalışmıştı. Dr. Kamil Özgür’ü hiç görmedim. Ben evlenmeden hatta eşimle tanışmadan yıllar önce henüz 49 yaşındayken 1975 te hayata veda etmişti. Doktorluğumun ilk yıllarında özellikle Afyon’dan gelen hastalardan onun ne kadar iyi bir doktor/cerrah olduğunu işitmek beni hep mutlu etmiş ve bir doktorun arkasından böyle konuşulmasının ne kadar gurur verici olduğunu düşünmüştüm.

Geçen zaman içerisinde doğal olarak onu tanıyanların sayısı giderek azaldı. Bana gelen hikayeler de dolayısıyla azalmış oldu. Ama bugün yaşadığım bu olay yaşamın tatlı bir sürprizi olarak beni bir kez daha duygulandırdı. Kayınpederim, ölümünden tam 40 yıl sonra böylesi güzel bir şekilde anılarak eşini, çocuklarını, torunlarını tüm ailesini gururlandırmıştı bir kez daha. Ben bugün doktor olmanın ne kadar değerli olduğunu bir kez daha anladım. Hayatına dokunduğumuz çocukların ileride bize böylesi sürprizler yapmayacağını kim söyleyebilir.. Bunun umudu bile beni çok ama çok mutlu etti.”