Çeyrek asır önce, NASA'nın Chandra X-ışını Gözlemevi'nden "ilk ışık" görüntülerini yayınladı.
Chandra'nın yüksek çözünürlüklü X-ışını görüntüleme yetenekleri dünyasına bu giriş, Dünya'dan yaklaşık 11 bin ışık yılı uzaklıkta bulunan patlamış bir yıldızın kalıntıları olan Cassiopeia A'nın benzeri görülmemiş görüntüsünü içeriyordu. Yıllar geçtikçe, Chandra'nın Cassiopeia A görüntüleri teleskobun en bilinen görüntülerinden bazıları haline geldi.
NASA bu dönüm noktasının yıldönümünü kutlamak için, Cassiopeia A (Cas A) dahil olmak üzere üç görüntünün yeni seslendirmeleri yayınlandı.
İşte evrenin sesleri
CASSİOPEİA A'NIN SESLİ YÜZÜ
Cassiopeia A'nın bu sonifikasyonu, Chandra'nın yanı sıra NASA'nın James Webb, Hubble ve emekli Spitzer uzay teleskoplarından gelen verileri de içeriyor.
Tarama, kalıntının merkezindeki üçgen sesle işaretlenmiş nötron yıldızından başlıyor ve dışarı doğru ilerliyor.
Chandra'nın X-ışınları ayrıca uzaya doğru genişleyen patlamış yıldızdan kalan kalıntıları da ortaya çıkarıyor. Görüntünün daha parlak kısımları daha yüksek ses ve daha tiz seslerle iletiliyor.
Chandra'dan gelen X-ışını verileri değiştirilmiş piyano seslerine eşlenirken, sıcak gaza gömülü ısıtılmış tozu tespit eden Webb ve Spitzer'den gelen kızılötesi veriler çeşitli telli ve üflemeli çalgılara atandı.
Hubble'ın tespit ettiği yıldızlar ise crotales veya küçük zillerle çalınıyor.
30 DORADUS'UN KOZMİK SENFONİSİ
Başka bir yeni seslendirme, Samanyolu'na yakın en büyük ve en parlak yıldız oluşum bölgelerinden biri olan 30 Doradus'un kozmik manzarasını içeriyor.
Bu seslendirme yine Chandra'dan gelen X-ışınlarını Webb'den gelen kızılötesi verilerle birleştiriyor.
Chandra'nın X-ışınları ve Webb'in kızılötesi verileri birleşerek yıldızların ve gaz bulutlarının çeşitli seslerle temsil edilmesini sağlıyor.
Görüntü boyunca sol ve sağa hareket eden sesler, parlaklığa karşılık gelirken, Chandra'nın X-ışınları havadar sentezleyici sesler olarak duyuluyor. Webb'in kızılötesi verileri ise daha soğuk gazları yumuşak, alçak müzikal perdelerle gösteriyor.
NGC 6872'NİN GALAKSİ KONÇERTOSU
Son sonifikasyon, büyük bir sarmal galaksi olan NGC 6872'nin optik ışık görüntüsünü seslendiriyor.
Bu galaksi, Chandra'nın X-ışınları tarafından rüzgar benzeri seslerle temsil edilirken, Hubble verileri galaksinin merkezindeki koyu sesler ve mavi spiral kolları daha yüksek perdeli tonlarla yansıtıyor.
Arka plan galaksilerinden gelen kompakt X-ışını kaynakları ise kuş benzeri cıvıltılar yaratıyor. NGC 6872'nin ön plan yıldızı, bir çarpma zili sesiyle eşleştirilmiş.
Bu sonifikasyonlar, astronomik verilerin ses aracılığıyla nasıl farklı bir şekilde deneyimlenebileceğini gösterirken, evrenin derinliklerine dair yeni bir perspektif sunuyor.