Mısır'da gerçekleştirilen darbenin arkasından tahttan indirilen Kral Faruk, 26 Temmuz 1952 tarihinde ülkesini terk ederek İtalya'ya sığınmıştı.
Libya'nın 1951'de bağımsızlığını kazanmasından sonra ilk kralı olan I. İdris (Sidi Muhammed İdris El Mehdi es-Senusi) hükümdarlığı sırasında parlamento üzerinde etkili bir ağırlık kurarak, orduyu bütünüyle denetimi altına aldı ve önemli yönetim görevlerini paylaşan zengin eşraf ile güçlü kabile reislerinden de tam bir destek gördü. Ancak tutucu politikalar ve gelişen Arap milliyetçiliği karşısındaki duyarsızlığı, birçok genç subay ve gitgide gelişen kentli orta sınıflar arasında ciddi hoşnutsuzluklara yol açan I. İdris, Eylül 1969'da kaplıca tedavisi görmek üzere Türkiye'de bulunduğu sırada Albay Muammer Kaddafi önderliğinde düzenlenen askeri bir darbeyle devrildi ve bir süre Yunanistan'da kaldıktan sonra siyasi mülteci olarak Mısır'a gitti. I. İdris, 1974'te Libya'da yolsuzluk suçlamasıyla hakkında dava açıldı ve gıyabında yargılanarak mahkûm edildi, ama ülkesine dönmeyen Kral İdris Kahire'de sürgün yaşamını sürdürdü.
Afganistan'ın 1933-1973 yılları arasındaki şahı olan Muhammed Zahir Şah, ülkede 1920'lerin sonlarında kargaşaya son verilmesinde ve merkezi denetimin yeniden sağlanmasında kardeşleriyle birlikte önemli rol oynadı.
Babasının ölümü üzerine tahta çıkan ancak devlet işlerini akrabalarının yönetmesi nedeniyle uzun yıllar geri planda kalan Şah, 1964'te bir anayasa çıkararak meşruti monarşiye dayalı bir düzen getirdi ve akrabalarının kamu görevleri üstlenmesini yasaklayarak iktidarını pekiştirdi.
Ülkede 1970'lerin başlarında kuraklık ve açlıkla karşı karşıya kalan ve Pakistan sınırındaki Peştu kabilelerinin özerklik talebiyle mücadele eden Şah Muhammed Zahir, kayınbiraderi General Muhammed Davud Han'ın 17 Temmuz 1973'te kansız bir darbeyle monarşiyi devirerek cumhuriyet ilan etmesi üzerine görevini bırakmak zorunda kaldı.
Tahttan resmen 24 Ağustos 1973'te çekilen Zahir Şah, İtalya'ya sürgüne gitti.
Peru'da iktidarda olduğu 1990-2000 yılları arasında yolsuzluk ve insan hakları ihlallerinde bulunduğu suçlamasıyla Alberto Fujimori de Japonya'ya kaçmıştı.
Peru ile suçluların iadesi anlaşması bulunmayan Japonya, Fujimori'nin ülkeye iade edilmesi isteğine karşı çıkmıştı.
Kırgızistan'da Şubat 2005 tarihinde yapılan milletvekili seçimlerinde, 15 yıldır ülkeyi yöneten Askar Akayev'in kızı ve oğlunun milletvekili olarak seçilmesi, meclise giremeyen muhalefetin tepkilerine neden olmuş, 24 Mart tarihinde Akayev'in iktidarı kansız devrilmişti.
Akayev, ülkeyi ailesiyle birlikte terk ederek Moskova'ya sığınırken, başkent Bişkek'te iki gün boyunca süren yağma olayları sırasında muhalefetten Kurmanbek Bakiyev geçici olarak Başbakanlık görevine gelmişti.
Bakiyev de 5 yıl ülkeyi yönettikten sonra ailesini kayırdığı ve muhalefeti dışladığı suçlamasıyla 7 Nisan 2010 tarihinde muhalefetin sokaklara çıkardığı halk tarafından devrilmişti. Kanlı geçen olaylarda güvenlik birimlerinin açtığı ateşte 87 sivil hayatını kaybetmiş, bin 500 kişi yaralanmıştı. Bakiyev, ailesiyle birlikte Belarus'ta yaşıyor.
Azerbaycan Sovyet Sosyalist Cumhuriyeti'nde endüstri bakanlığı ve başbakan yardımcılığı görevlerinde bulunan Ayaz Mutallibov ise Mayıs 1990'da Azerbaycan Yüksek Konseyi tarafından devlet başkanı olarak seçildi.
Eylül 1991'de bağımsızlık ilanından sonra yapılan seçimlerde, oyların büyük bir kısmını alarak devlet başkanı seçilen Mutallibov, Şubat 1992'de Dağlık Karabağ bölgesinde Ermeniler tarafından gerçekleştirilen Hocalı Katliamı yüzünden Azerbaycan Halk Cephesi tarafından suçlanarak, görevinden çekilmeye zorlanması sonucunda Mart 1992'de istifa etti.
Azerbaycan Yüksek Konseyi'nin desteğiyle tekrar görevine döndüyse de Azerbaycan Halk Cephesi tarafından istifaya zorlanarak, Rusya'ya kaçtı.
Azerbaycan'ın bağımsızlık mücadelesinin içinde yer alan Ebulfez Elçibey, 1975'te siyasi faaliyetleri nedeniyle 1 yıl 6 ay hapis cezasına çarptırıldı, serbest kaldıktan sonra 1977'den itibaren siyasi faaliyetlerine devam etti.
1989'da Azerbaycan Halk Cephesi'ni kuran ve başkan seçilen Elçibey, 1991'de SSCB'nin dağılması ile bağımsızlığını kazanan Azerbaycan'ın 7 Haziran 1992'de ikinci Cumhurbaşkanı olarak seçildi.
Elçibey, yurtdışına kaçmasa da cephedeki yanlış uygulamalardan ve yenilgilerden ötürü cephe komutanı Süret Hüseynov'u görevden alan ve ülkede giderek tırmanan iç savaşa yol vermemek için doğum yeri olan Nahçıvan'ın Keleki köyüne sığınmak zorunda kalmıştı.
İran'da Pehlevi Hanedanı'nın kurucusu Rıza Pehlevi'nin en büyük oğlu olan Muhammed Rıza Şah Pehlevi, büyük devletlerin baskısı sonucu babası Rıza Pehlevi'nin tahttan çekilmesi üzerine 1941'de tahta çıktı.
İkinci Dünya Savaşı sonrasında petrol yataklarını yabancı şirketlere açma politikası getiren, Batı ile ekonomik ve siyasi işbirliğini artırmaya özen gösteren Muhammed Rıza, 1963'te, büyük toprak sahipleri ve Şii din adamlarının gücünü kırmak amacıyla, ABD desteğiyle 'Beyaz Devrim' adını verdiği bir ulusal kalkınma programı uygulamaya girişti. Bu reform çabalarıyla toprak sahiplerinin sanayi kuruluşlarına ortak olması karşılığında devletleştirilen araziler parçalanarak köylülere dağıtıldı.
1967'de Şehinşah (Kralların Kralı) unvanını alan Şah, modernleşme programını otoriter ve baskıcı bir yönetimle yürüttü ve rejime karşı her türlü muhalefeti acımasızca bastırdı. Şah, kırsal kesimdeki hoşnutsuzlukları gideremediği gibi kentleşmenin yarattığı yeni sorunların da üstesinden gelemedi.
Şah'a karşı gelişen protestolarla başlayan olayların gelişmesiyle Muhammed Rıza, 16 Ocak 1979'da kesin olarak ülkeyi terk etti. İran'dan sürülen Şii topluluğun ruhani lideri Humeyni'nin 1 Şubat 1979'da ülke dönüşüyle de şahlık rejimi tamamen çöktü. 1 Nisan 1979'da yapılan halk oylamasıyla İran İslam Cumhuriyeti ilan edildi.
Bir süre Mısır, Fas, Bahamalar ve Meksika'ya sığınan Şah, yakalandığı pankreas kanserinin tedavisi için 22 Ekim 1979'da ABD'ye gitti. İki hafta sonra İran'da hükümetten destek alan militan gruplar ABD Büyükelçiliği'ni basarak 50'den fazla ABD'liyi rehin aldılar ve rehinelere karşılık Muhammed Rıza Pehlevi'nin İran'a iade edilmesini istediler. Bu isteğin kabul edilmemesine karşın, ABD'den ayrılarak Panama'ya giden Şah, Enver Sedat'ın çağrısı üzerine Kahire'ye sığındı ve 1980'de hayatını kaybetti.
Irak'ta Amerikan işgalinin sona ermesinden sonra Şiiler ve Sünniler arasında çıkan siyasi krizlerin tırmanması sonucu Şii Başbakan Nuri el Maliki'ye yönelik suikast planladığı iddiaları nedeniyle hakkında tutuklama kararı çıkan Sünni Cumhurbaşkanı Yardımcısı Tarık el-Haşimi, önce Erbil'e sığınmak zorunda kalmış ardından da Türkiye'ye gelmişti.
Tunus'ta 2010 yılında 26 yaşındaki bir Tunuslu seyyar satıcının kendini yakarak öldürmesiyle patlak veren ve kamuoyunda 'Arap Baharı' olarak bilinen olaylar kısa sürede Mısır, Libya, Suriye, Yemen gibi birçok ülkede halk ayaklanmalarına neden oldu.
Tunus'ta ise halk ayaklanmaları sonrasında ülkede 1987'den 2011'e kadar Tunus Cumhurbaşkanlığı yapan Zeynel Abidin Bin Ali'nin 23 yıllık iktidarı düşmüş ve 14 Ocak 2011 günü ülkeyi terk etmek zorunda kalmasının ardından Suudi Arabistan'a sığınmıştı.
Bin Ali yönetimi sosyo-ekonomik alandaki başarısızlıkları, insan hakları ihlalleri, dini özgürlüklerin radikal laik tutum sebebiyle engellenmesi, siyasi muhaliflere uygulanan baskı ve basın özgürlüğünün kısıtlanması nedeniyle tüm dünyadan insan hakları kuruluşlarınca ağır şekilde eleştiriliyordu.
Suriye'de 21 aydır devam eden çatışmaların ardından muhaliflerin bir çok kenti ele geçirmesi üzerine gözler bu ülkenin otokratik lideri Beşşar Esad'a çevrildi.
Devlet Başkanı Beşşar Esad'in Venezuela'ya sığınacağı iddiaları gündeme gelirken, geçmiş dönemlerde ülkesinde gerçekleşen askeri darbe veya halk ayaklanmaları nedeniyle başka ülkelere sığınan birçok lider bulunuyor.
